"..Pan rawie,
Umirać ani myśle sabie;
Až kašulu parwaŭ, koŭdru rwie;
I ŭsio hrošy pad brucha hrabie...
Ja-ž piarwiej mužyka aprastała,
Kaža śmierć - jon dyk lohka ŭmior,
Klikaŭ śmierć, bo chleba nia stała,
Jon prad tym i ŭ spowiedzi byŭ:
Umiraŭ, jak zasnuŭ"...
Padobnyja-ž dumki spatykajem i ŭ wieršy: „Byŭ u čyscy". Piaśniar u čyscy bača najbolš panoŭ, a sialan zusim nia mnoha:
,,Z mužykoŭ tut nia nadta, kab šmat,
A ŭsio bolš dyk bahatych panoŭ.
Na ziamli adciarpieŭšy naš brat,
Na toj świet, jak pa maśle pajšou!"...
Usio heta dobra, skaža čytać, što Bahušewič pieršy, tak śmieła, hłyboka, wysoka pa miastacku apisaŭ, ci lepš skazać, apłakaŭ niadolu biełaruskaha narodu, wykazaŭ jaje pryčyny, a tak-ža admalawaŭ zdarowuju ab hetym usim dumku taho-ž narodu, ale ci sapraŭdy pakazaŭ jon choć zbolšaha tyja šlachi, što wiaduć narod da wyzwaleńnia, ci klikaŭ jon narod swoj da baraćby za swaju wolu? Woś-ža na słušnaje heta pytańnie, jakoje samo naprašajecca pry bližejšym razhladzie tworstwa Bahušewiča i adkaz na jakoje dla lepšaha paznańnia pieśniara abawiazkawa patrebny, adkazać treba, ahułam kažučy, paćwiardžajuča.
Praŭda, Bahušewič nadta mała zaklikaje da čynu, ale zatoje nadta šmat što narodu razjaśniaje. I slušna. Hetak pastupaje Bahušewič, jak hłyboki znaŭca tahočasnych warunkaŭ palityčna-hramadzkaha žyćcia i dušy narodu. Klikać padniawoleny, biazsilny narod da wyzwaleńnia z niawoli, nie pakazaŭšy jamu pradusim ideałaŭ jahonych, nie uświedamiušy jaho, jak śled, nacyjanalna i socyjalna - reč nierealnaja. Woś-ža ŭsiestaronniaje ŭświedamleńnie narodu ab tym, chto jon i ab jaho trahičnym pałažeńni - heta haloŭnaja meta tworstwa Bahušewiča. Piaśniar dobra razumieŭ, što raskryć prad narodam jaho nacyjanalnuju samabytnaść, a tak-ža ŭsio biazdolle, u jakim jon apynuŭsia i pakazać jamu ŭsio heta, jak hańbu jaho, jak ździek, jak niesprawiadliwaść
