Sapraŭdy, za durnuju awiečku byŭ užo narod naš uwažany, ale jak-ža mylaŭsia toj, chto tak dumaŭ!
Biełarus urešcie, jakoha za hniły kałok toj u wastroch asudzili, słuchajučy swajho abwinawačańnia dumaŭ.
,,Čytaje jon hetak, a mnie dyk zdajecca,
Što z našaha brata i praŭdy śmiajecca"...
"Składanaja historyja Biełarusi - kaža K. Swajak, - choć mała chto ab jej pisaŭ i mała chto pisaŭ ab jej sprawiadliwa. Składanaja jana, kali wyrabiła taki charaktar čaławieka, jakoha typ dajeć nam Bahušewič u swaich wieršach. Taki cichi nastroj na woka, a kolki schawanaj mocy i siły; taki žurliwy, až da bieznadziejnaści, a kolki świetłych dumak i mudraści! Budźcie łaskawy, źbiarycie z paezii Bahušewiča ŭsie prykazki i wyražeńnia prostaj narodnaj mudraści, a nia treba budzie i Salamona. Možna skazać biez źwialičeńnia, što Biełarus, nia majučy aświety i knižki, mieŭ jaje adnak z samoha žyćcia, jakoje wučyła jaho, jak tłumačyć roznyja prajawy ludzkoha zmahańnia za byt. Maje jon zakrytyja wočy, kab dziwić toje strojnaje charastwo pryrody, jakoje pawodle jaho dumki, musić mieć niejkaha kiraŭnika dziela ŭtrymańnia paradku miž tysiačami-tysiač stwarenniaŭ. Paradak maralny jość tak patrebny čaławieku, što łomiačy jaho, čaławiek stajecca duchowa ślapym. U hetym ustanoŭlenym Boham ładzie, - pawodle dumki "ргоstaha" čaławieka, najbolš škody robiać "pany", heta znača ludzi, jakich papsawała bahaćcie...
Tak, Bahušewič swaimi wieršami pakazuje, što mudraha świetahladu „prostaha" čaławieka nie kranula mačycha złaja dola: što jon nawat u tej złoj doli nawučyusia widzieć mnoha z taho, što "zakryta ad wačej wučonych".[1]
Žudasnaje ŭrešcie socyjalnaje pałažeńnie Biełarusa wyklikaje ŭ pieśniara wieru ŭ akančalnuju pieramohu sprawiadliwaści, a tak-ža aburennie na tych, što narod niawolać i spohad da padniawolanaha narodu. Jon bača, ščaśliwa i lohka ŭmirajučym adnaho, a ŭ wialikich trudoch druhoha. Woś što ab hetym znachodzim u wieršy: "Nia usim adna śmierć"
- ↑ Kaz. Swajak, tam-ža.
