„Tutejšy, kažu ja, swoj čaławiek,
Syn baćki swajho, a baćka dziaciej,
Tut i radziŭsia, tut i žywu wiek,
Jurkam zwać baćku, a ja dyk Maciej“.
Ale tamu mała hetaha, jamu nie ab heta idzie, —
„Jon kipić horaj, pytajučy łaje,
Kryčyć i bjecca i ŭ twar šturchaje.
— „Dy chto ty, dy chto ty — ci ruski, ci nie...
Da ty — jon kaža mnie — wiery jakoj?
Ci ty prasłaŭny, ci ty palak?“
Maciej dalej jašče prabuje rastłumačyć jamu, što jon, jak užo kazaŭ, jość tutejšy čaławiek, ale za heta kazak-misyjanar łupcuje jaho nahajkaj, dyk Maciej i kaža:
„Ja kažu hetak: kali-ž užo tak,
Što waspan bjeśsia biaz daj pryčyny,
To musić i praŭda, što ja palak
I budu palak ja ad hetaj hadziny“.
Urešcie horki raskaz swoj Maciej zawiaršaje sławami:
Woś tak to chryścili mianie kazaki
Z tutejšaha, dy ŭ palaki!“
Sapraŭdy, u hetym wieršy Fr. Bahušewič pamastacku, poŭny ahidy i horkaj satyry, pakazaŭ nam, jak carskaja palityka Biełarusaŭ prawasłaŭnych z „tutejšych“ pierarablała na Rasiejcaŭ, a Biełarusaŭ katalikoŭ, z tychža „tutejšych“ na Palakoŭ, atkrywajučy prad narodam badaj najhłybiejšuju ranu ŭ nacyjanalnym žyćci jahonym i hetym budziačy ŭ im hłybokaje abureńnie na hetki prosta žudasny narodny los swoj.
Słowam, z usiaho hetaha, što my ŭ duža ahraničanaj miery skazali ab narodnictwie Fr. Bahušewiča, jasna rysujecca ŭ dušy našaj strojny i jarki abraz Wialikaha Biełarusa narodnika patryjota.
На месцы гэтага паведамлення павінна быць выява. Каб выкарыстоўваць адсканаваную старонку ў якасці выявы, адрэдагуйце гэту старонку і замяніце "{{Няма выявы}}" на "{{Неапрацаваная выява|Fr. Bahušewič jaho žyćcio i tworčaść.pdf/28}}". У адваротным выпадку, калі вы можаце прадаставіць выяву, зрабіце гэта. Па большую інфармацыю гл. Вікікрыніцы:Выявы і Даведка:Дадаванне выяў. |