Ale nia słuchaje dudka pieśniara, anijak jana nia moža zajhrać wiasioła. Dyk pytaje jon u dudki:
,,...Čamu-ž nia hraješ?
Chiba ty nia znaješ,
nia wiedaješ chiba,
Što jak taja ryba
Dy na lodzie bjecca,
Tak woś ja, zdajecca,
Sorak hadoŭ bjusia,
Nijak nie źwiarnusia,
Nijak nie natraplu
Wadzicy choć kaplu,
Dy takoj wadzicy,
Dy z takoj krynicy,
Što jak chto napjecca,
Dyk wolnym stajecca"...
Dy ničoha heta ŭhawarywańnie nie pamahaje. Čuje piaśniar, što zajhrać jamu na dudcy-wiesiałušcy nia ŭdasca, što treba jamu šukać inšaj dudki.
,,Kinu-ž dudku tuju,
A zrablu druhuju.
Ciapier zrablu dudku
Ad žalu, ad smutku.
A woś i henaja nowaja dudka, woś henaja žalejka smutnaja! Ciapier užo muzyka wyjdzie, bo piaśniar užo jasna bača, što jon maje na dudcy swajej wyihrawać. Ciapier piaśniar akančalna kaža jej:
,,Što-dzień i što-nočy
Płač, jak maje wočy,
Nad narodu dolaj,
I płač što-raz bolej...
Hałasi, jak matka,
Chawajučy dzieci -
Dzień, druhi i treci.
Ihrai śloznym tonam
Nad narodu skonam!".
Woś-ža piaśniar maje piajać
,,Nad narodu dolai,
Nad narodu skonam"
i hetym samym budzić narod biełaruski na nacyjanalnaha wyzwaleńnia, da žyćcia, bo znašoŭ jon tuju žadanuju
