Старонка:Eretyk.pdf/7

Аж дрогнулі муры,
Як успомнілі, што ў Празе
Гегекнулі гусі
Ды з арламі ляцяць біцца...
Канклаў схамянуўся,
Сабраў раду. Ухвалілі:
Усім разам стаці
Супроць Гуса і ў Канстанцы
Вараннё склікаці
І сцерагчы колькі сілы
І з ары і з долу,
Каб не села тая птаха
На славянскім полі.

І вараннё поле ўкрыла -
Папы павалілі
Да Канстанцы; шляхі, стэпы
Саранчой забілі
Бароны, герцагі, і д'юкі,
Псары, геральды, шынкары,
І трубадуры (кабзары),
І шляхам войска, як гадзюкі,
І герцагіні з немчурою;
Хто з сакаламі на руках,
Хто пешкі, верхам на аслах -
Бы на аблаву ўсе гурмою,
Як гады, ў вырай, аж кішаць!
О чэху! Дзе твая душа??
Глядзі, што сілы паваліла,
Як сарацына ваяваць
Або вялікага Атылу!
У Празе глуха гаманяць
І цэсара, і Вячаслава,
І той сабор тысячаглавы
Уголас лаюць і пускаць
на сход не хочуць яны Гуса...
"Жыў бог! Жыва душа мая!
Браты, я смерці не баюся!
Я давяду ўсім тым вужам!
І ненасытнае іх вырву джала!.."