Старонка:Dudka białaruskaja Macieja Buraczka.pdf/20

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Nożki ciapier z pazurami,
Chwost daŭżejszy troszki.
I ŭżo woŭka nia baitca,
U chleŭ nichto nia honie;
Maje czym abaranitca
I druhich baronie!
Prydzi imość da nas u hości
Sprawim sabie wieczarynku:
Budzie miasa, buduć kości,
Budzim jeść biez adpaczynku“!
— „Dziakuj, dziakuj jagamości
Za wieści takija!
Niechaj prydzie syn u hości,
Pahladżu ci wyje?
Bo każuć mież wami
Treba wyć waŭkami.
Jaż pa woŭczu nia ŭmieju
Ni wyć, ni jeści, ni łhać.
Dy skiń skurku dabradzieju,
Bo zubki widać.

I awieczka choć durnaja,
A woŭkaż poznaje!

|}


Maja chata.

Biednaż maja chatka razsiełasia z kraju,
Mież piaskoŭ, kamienniaŭ, la samaho haju
La samaho boru, na biarażku lesu;
Nichto tut nia trafie, choćby z intaresu.