|
Разліў Нёмана.
Грымяць крыгі, шаруюцца, ўзбегаюць одна на одну і з глухім шумам разбіваюцца, крышацца. Вышоў Нёман з берэгоў, заняў увесь луг. Вада і вада, як скінуць вокам. На одным берэзе відны ўзгоркі, на другім — лес. Вот плыве шырокая, доўгая крыга. На ёй стаіць крыж з лёду, той крыж, каторы высеклі зімою, гдзе свенцілі воду. Збоку, нахіліўшыся, стаіць ёлачка. Завернулася крыга раз і другі, выбілася на прастор і паплыла. Вот яна саўсім схавалася, толькі ёлачка чуць-чуць чарнее каля другога берэга. Вот і яна пропала з вачэй. Па сярэдзіне важна коціцца стары, сухі дуб. Яшчэ летась стаяў ён над самым Нёманам; размыла вада берэг; абваліўся
- ↑ трастніком
