IX. Značeńnie drukarskaj skarynaŭskaj dziejalnaści dziela dalejšaha raźwićcia drukarstwa ŭ Biełarusi i biełaruskaj kultury.
Lichija žyćciowyja warunki, jak my ŭžo hawaryli wyšej, nie dali wialikamu biełaruskamu drukaru dawiaści da kanca jaho drukarskuju i litaraturnuju pracu dla «ludu pospolitaho». U 1525 h. ci, moža, krychu paźniej, nadrukawaŭšy ŭ Wilni «Apostała» i «Małuju padarožnuju knižycu», Skaryna byŭ prymušany spynić swaju idejnuju pracu. Paśla skazanaha hodu ŭžo bolš ničoha nia wiedama, kab Skaryna dzie što dalej drukawaŭ.
Adnak ziarniaty, kinutyja wialikim kulturnikam u rodnuju ziamlu, nie zahłochli — jany dzie-nidzie na Biełarusi i ŭ Litwie abychodzili i dawali płod.
Skarynaŭskija wydańni swajoj daskanałaściaj i pryhostwam z boku wonkawaha, a takža žywoj narodnaj mowaj, zrazumiełaj dla šyrokich masaŭ, byli prykładam i pryčynaj takoj ža dalejšaj pracy jak u biełarusaŭ, tak i ŭ susiedziaŭ.
Tak, naprykład, Iwan Fiodaraŭ, drukar maskoŭski, mieŭ pry sabie da pomačy biełarusa Piatra Mścisłaŭca i, drukujučy ŭ Maskwie 1563-1564 hh. knihi, peŭna ž, wiedaŭ ad hetaha biełarusa ab drukach Skaryny i braŭ ich sabie za ŭzor.
