kožnaja z ich, praǔda, mieła (jak i ciapier maje) mnoha čaho supolnaha, ale nia mienš i roznaha.
I woś-ža, chacia jašče piśmienstwa kožnaj z ich zwałasia ahulna „ruskim", to jano ǔžo zapraǔdy było, nia hledziačy na supolny ǔ ich element uschodnia-sławianski, tak-ža i biełaruskim, ukrainskim i maskoǔskim zaležna ad taho, ǔ jakoj z hetych mowaǔ što pisałasia: pa biełarusku, ǔkrainsku, ci maskoǔsku. A pišučy, choć i prytrymliwalisia stara-sławianskaj mowy, jak asnowy, to, zaležna ad taho, jakoj narodnaści byli hety piśmiennik, ci prosta pierapiščyk, da mowy takoj-ža narodnaści i zbližalisia ich twor, bo jon abo časta rabiǔ pamyłki na karyść swajej narodnaści, abo świedama ǔwodziǔ žywyja narodnyja słowy zamiest užo niezrazumiełych stara-sławianskich.
Skaryna wyrazna swaju mowu zawie „ruski jazyk" i wyrazna jaje adroźniwaje ad „jazyka słowienskaho". Budučy-ž sam biełarusam z Połacka i praznačajučy swaje knihi dla dabra imienna swajho narodu, narodu Biełaruskaha, pisali ich, ci lepš pierawodziǔ na mowu imienna biełaruskuju. Najlepšymi świedkami hetaha — jaho-ž ulasnyja knihi.
Dla paćwierdžańnia hetaha padajom tut prykłady Skarynaǔskaj mowy z jaho knižak. Adnačasna zaznačajem, što šmat kamu jana moža zdacca i nie biełaruskaj, prosta dla taho, što ǔ mnohim nie padobna da siańniašniaj biełaruskaj mowy i ǔ mnohim roznaja ad jaje. U adkaz na heta musim prypomnić woś što:
Sioleta światkujem 400 hadoǔ Skarynaǔskaha druku. A za 400 hadoǔ, kab nie źmianitasia ani trochi mowa Biełaruskaha narodu — zusim niemahčyma. Kožnaja žywaja mowa raźwiwajecca i źmianiajecca, choć u asnowie swajej astajecca taj samaj-ža. Hetak jość z mowaj polskaj, maskoǔskaj i z kožnaj inšaj. Dyk i biełaruskaja mowa, što za časoǔ Skary-
