ale ŭ Polščy ŭ Krakawie. Drukawańniem knižak dla našych staron zajmaŭsia tam niemiec Šwajpolt Fijol. U 1491 h. jon wydaŭ pa stara-sławiansku knižki: „Oktoich“, „Časosłowiec", dźwie „Triodi“ i „Psałtyr".
Knihi Fijoła źjaŭlajucca adnak-ža pamiatkami biełaruska-ukrainskaha druku na čužynie. Heta dawoli jasna widać, jak z pošlesłoŭjaŭ i ŭwahaŭ wydaŭca, tak i z samoha źmiestu knižak.
Dla prykładu woźmiem niekalki wyražeźniaŭ z knih Fijola. U kancy „Ośmohłaśnika“ (Oktoich) čytajem: Dokončana bysć[1] sija kniha ou wielikom hradie ou Krakawie, pri dierżawie wielikaho korola polskaho Kazimira, i dokončana bysć mieščaninom Krakowskym Šwajpoltom Fieolem. Abo iznoŭ na 383 liście ŭ Časasłowie pišacca hetak: „to jesć ličba do toi knihy, jako imajuć tietradi byti ot počatku aż do konča odna tietradź, podla jedinoje, i tyż odin list podla druhoho“.
Woźmiem tak-ža nikatoryja paasobnyja słowy z knih Fijola, jak: k tobie, w sobie, otciu, praznik, praznujeć, mučinik, twoemu, trojciu, dawšomu i inšyja.
Jak z cełych prywiedzienych skazali, tak i z hetych paasobnych słoŭ widać, što knihi Fijola biazumoŭna byli praznačany dla Biełarusi i Ukrainy i što jany nie biez padstawy pawinny być zaličany da biełaruska-ŭkrainskich pieršadrukaŭ.
A stałasia heta tak: abo rukapisy, z jakich drukawaŭ Fijol, byli pachodžańnia biełaruska-ŭkrainskaha, i ŭžo mieli adstupleńnie ad mowy stara-sławianskaj na karyść mowaŭ biełaruskaj, ci ŭkrainskaj, dy takim čynam pierajšli ŭ druki, — abo drukary, ci karektary ŭ Fijola byli Biełarusy i Ukraincy, i jany,
- ↑ Uwaha: sć, ć, dź — pa stara-sławiansku pišacca — сть, ть, дь
