Kožny narod na świecie maje pamiatki swajej minuŭščyny, maje swaich słaŭnych ludziej. Kožny narod i hetyja pamiatki i hetych ludziej šanuje, jak najdaražejšy skarb narodny.
Majeć tak-ža swaje pamiatki, swaje świataści i naš narod Biełaruski.
Užo minuła bolš paŭtysiačy hadoŭ, jak Biełarusy stalisia narodam i pačali dumać, naskolki im pazwalali wonkawyja abstawiny, swaju biełaruskuju dumku. A dumańnie Biełarusaŭ nia bylo biazpłodnym. Narod biełaruski dumaŭ i twaryŭ swaju ŭłasnuju biełaruskuju kulturu. Jak wynik hetaj narodnaj tworčaści, my majem nia mała rukapisnych i asabliwa drukawanych biełaruskich knih — biblejskich, bohasłužebnych, knihi zakonaŭ, žyćciapisy światych, letapisi, apawiadańni, roznaha rodu akty, hramaty i inš.
Usie hetyja pamiatki biełaruskaj kultury znachodziacca pierawažna ŭ Wilenskim Centralnym Archiwie i Wilenskaj Uniwersyteckaj Bibliatecy, ŭ Wiciebskim Centralnym Archiwie, ŭ Pietrahradzkaj Publičnaj Bibliatecy, ŭ Rumiancaŭskim Muzei ŭ Maskwie, ŭ Maskoŭskim Archiwie Min. Justycyi, a tak-ža pa niekatorych bibliatekach i archiwach Zachodniaj Eŭropy.
Prypaminajučy biełaruskaje kulturnaje bahaćcie, treba nam pradusim pašukać hałoŭnaj pryčyny bujnaha jaho rostu.
Adnej z pieršych i hałoŭnych pryčyn rostu biełaruskaj kultury, biazumoŭna, źjaŭlajecca drukarstwa na Biełarusi. Dziakujučy drukarstwu, kožnaja zdabyča kultury prodkam našych lahčej mahła dastawacca ŭ spadčynie nawiejšym pakaleńniam i lahčej mahła dalej raźwiwacca i pašyracca.
