— Братцы, песню вызвалення!
Люд гаротны, што маўчыш?
Паняслася песня волі
Між лясоў густых, балот…
І аб лепшай вольнай долі
Стаў ля рэчкі пець чарот.
4
Крыжы… курганы на балоце…
Заросшыя дзёрнам магілы —
Ўсё ў вогненнай зноў пазалоце:
Бушуюць дзве страшныя сілы,—
Змагаюцца праца з багаццем:
Свет новы жыццё утварае.
Зышліся дзве моцныя раці,
І праўда няпраўду змагае.
Глядзяць, пацяшаюцца людзі,
Зюзюкаюць бабы паціху:
— Цяпер мо і нам добра будзе?
Забудзем бяду ўсю і ліха!
Баіцца наш пан-непаседа,
Нябось яго кончыцца песня!
— Не будзем больш мець дармаеда,
Да працы сам пойдзе, аж трэсне!
5
— Стойце, хлопцы! будзь на месцы!
Не кідайце на бяду…
— А казаў паганы ў Брэсце,
Што вайною не пайду…
А цяпер — глядзі!.. Ну, дзіва?!
Пачакайце… як жа нас?
— К вам мы прыйдзем, прыйдзем жыва,
А цяпер мы: раз! — два!! — раз!!!
Пры запаленых будынках
Чуем плач мы беднаты…