І ў полі пад градам шрапнелі,
Захіліўшы ў чырвоны сцяг,
Марш хаўтурны не раз ім пелі
І хавалі пад звон — «тра-ра-рах!».
Тады раць іх спраўляла трызну.
Набіралася смеласці, сіл…
Камсамолію — вольну айчыну
Не спужаць мільёны маглі.
Камсамолец — запалены гартам,
Камсамолец — бунтарскі дух,—
Адзін кліч — стане новая варта,
Адзін кліч толькі — «Змену рыхтуй!».
4
І расце, і расце, і мужае
Камсамольцаў адважная раць.
Што ім вораг? Што і мяжа ім,
Як захочуць яны пагуляць!
На заводах, на фабрыках дымных,
Дзе палёў сінявокі прастор,—
Яны злучаны палкім уздымам,
Іх злучае юнацкі задор.
Толькі кліч — і за шэрагам шэраг,
Нібы мора прыбоямі хваль,
Яны змыюць мяжуючы бераг —
Вольным спевам запеніцца даль.
Не стрымаць, не спыніць ў падарожжы,
Хто агнём гэтай сілы сагрэт…
Пабядзіць дух паўстанчаскі зможа
Камсамолец, бунтар і паэт!
5
Вёскі спеў… Шумы горада…
Вуліц вясёлы, звонкі смех…
Ўспамінаюць сягоння горда
Камсамольцы мінулы начлег.