Старонка:Carot Michas.Vybranaje.djvu/30

I. У вырай

Надходзіў час зімы сцюдзёнай,
Плылі над краем цёмны хмары,
Змяніўся колер траў зялёных,
Замоўклі жабы у выгарах.

Халодны вецер дзьмуў з паўночы
І песню жальбы пеў у полі;
Чарней як сажа сталі ночы;
А ўдзень туманна, як ніколі.

І чуюць птушкі — холад, сцюжа
Краіну раптам агартаюць…
Са смуткам ў грудзях яны гужам
У край чужацкі адлятаюць.

Апошні погляд, поўны жалю,
На родны кідаюць палетак…
Назад іх вабяць руняў хвалі,
Чароўны пах асенніх кветак.

А вецер свішча… стогне… плача…
Снег беліць родныя загоны,
Мароз-траскун на полі скача,
Ён птушак не здагоніць.

II. На чужыне

Цёпла тут. Снягі не ўюцца.
Спачываюць птушкі,
Але штосьці не пяюцца
Песні-весялушкі.

Па дарозе ў край далёкі
Шмат хто з іх загінуў,
І тут ім няма палёгкі —
Не свая краіна.

Цераз моры-акіяны
Думка іх нясецца