Старонка:Carot Michas.Vybranaje.djvu/23

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Ясней свяці, сонца! Шлі волі праменні,
Сагрэй маладую ты сілу…
Ты, бура, замоўкні! Схілі ты калені
На жоўтай і свежай магіле.

1921


Прыйшла вясна… Хай згіне сон!
Бяры хутчэй сявеньку,
Выходзь на ўзораны загон,
Сей, братку, памаленьку.

Цябе чакае ўжо ралля
Прыгожай вольнай нівы, —
Няма асоту, ні былля…
Год будзе урадлівы.

Зямлі ты роднай гаспадар,
Не пасынак у маткі…
Крывавай працы шчодры дар
Не пойдзе на падаткі.

Ты працаваў… а крыўда, здзек
Над каркам панавалі…
Цябе за працу з веку ў век
Жывёлай абзывалі.

Слязамі, потам паліваў
Ты родныя абшары.
Жыцця ты вольнага чакаў,
І вось… збыліся мары.

Загінуў вораг — вечны кат.
Не прыйдзе ён ніколі…
Трымай жа моцна, родны брат,
Свой сцяг здабытай волі.

Вясною ранняю засей
Загон свой ярыною