|
Ой, вяду бяду, а бяда мяне
Водзіць вечным сьледам;
Гэтак ходзім мы за адным адно,
Як той дзед за дзедам.
Гэй, паклічу сход ды зьбяру народ,
Ды зьбяру жаўнераў,
Хай ідуць вайной на маю бяду —
На ліхога зьвера.
На мой кліч, на сход гмін народу йшло,
Шоў ваяк з ваякам,—
Кожны сьмел, ахвоч, б‘е адвага з воч,
Поле ўслалі макам.
Як той лес, жаўнер ля жаўнера стаў,
Зброя ў сонцы йграе;
Зварухнуўся полк, а за ім — другі,
Толькі сьцяг міргае.
Мах за крокам крок! войска йдзе ў паход,
Быццам тая хмура,
Аж дрыжыць зямля, як ваякі йдуць
Ды пяюць, як бура.
|
