— А ты парад як быў нядаўна,
Ты й не бачыла й не чула —
Гэткі важны, гэткі слаўны,
Колькі бляску, колькі гулу!
Во спачатку йдзе пяхота,
За ёй конніца і танкі,
На машынах едуць роты,
А там — быстрыя тачанкі.
За тачанкамі — гарматы —
Палявыя і марціры,
А пад небам — рой крылаты —
Самалётаў цэлы вырай.
Як зірнеш, дык ажно люба!
Галава аж ходам ходзіць!
Во, дзе ворагу загуба,
Калі ўздумае нам шкодзіць!
А музыкі граюць маршы
Ў нечуваным ладзе-складзе,
Граюць маршы і мне такжа,
Бо я такжа на парадзе.
А суседкі каля вокнаў,
Як-бы ўбачылі праяву:
— Які чысты, як стройны,
Які з твару малажавы!
— Ды скажу табе я мілай:
Дзень той быў ў нас няштодзенны:
Сам таварыш Варашылаў
Прынімаў парад ваенны.
Невысокі сабе ростам,
Не высокі і не нізкі,
І такі вясёлы, просты,
Хоць далёкі, а так блізкі!
