Гэта старонка не была вычытаная
А сама пайду,
Рана, рана, па беражочку,
А ці не ўвіджу,
Рана, рана, таткавы сені,
Таткавы сені,
Рана, рана, новыя дзверы.
Па гэтых сенях,
Рана, рана, мне не хадзіці.
Пушчу я паву,
Рана, рана, па Дунаёчку,
А сама пайду,
Рана, рана, па беражочку,
А ці не ўвіджу,
Рана, рана, свёкравы сенцы,
Свёкравы сенцы,
Рана, рана, старыя дзверцы.
Па гэтых сенцах,
Рана, рана, па іх хадзіці,
Па іх хадзіці,
Рана, рана, у свёкра жыці.
133. ЯК ПУШЧУ Я ПАВУ ПА ДУНАЁЧКУ
Як пушчу я паву па Дунаёчку,
А сама пайду па беражочку,
Да гляджу я, гляджу ў таткавы сені:
Таткавых сяней не падмятаці,
Цісовых сталоў не засцілаці,
Залатых кубкаў не наліваці,
Любых гасцей не прыглашаці.
Як пушчу я паву па Дунаёчку,
А сама пайду па беражочку
