Жоднай перапёлке па яйцу,
Жоднаму мальчыку па дзеўке.
Нашаму аднаму Івану дзеўкі нет.
Пасодзім яму удаву -
Завязаную галаву.
Паложым мы аўсяны сноп,
Няхай ён есць, як белка,
Няхай плачыць, як дзеўка.
109. ЗІМА К ВОСЕНІ ПРЫХОДЗІЦЬ
Зіма к восені прыходзіць[1],
Жодзін па сабе находзіць:
Кажнаму дразду па гнязду,
Кажнай перапёлке па яйцу,
Кажнаму дзецюку па дзеўке.
Аднаму Архіпу дзеўкі нет.
Аддадзім яму удаву -
Усё пабеднае галаву.
А ўдава плачэць, да хочэць,
Конічэк іржэць, не вядзець.
Удава плакала, да пашла,
Конічак іржаў, перастаў.
110. А ЎЖО ВОСЕНЬ ПРАХОДЗІЦЬ
А ўжо восень праходзіць,
А свой свайго находзіць.
Кажух куплёны, каўнер бабровы,
А наш Колечка чарнабровы.
111. АЙ, ВОСЕНЬ, ВОСЕНЬ!
Ай, восень, восень!
Сватоў па восем,
А ка мне ніводнага!
- ↑ Кожны радок паўтараецца.