Гэта старонка была вычытаная
СТАРШЫНА
Хоць які парадак дай,
Адно тое, братка, знай,
Што крутнёю ўсей пакруціш
І найлепшэ збаламуціш.
---
Льва-манарха воўк прасіў,
Каб вайтом яго зрабіў.
Бо авечкі скрозь ў бязладдзі,
Шкодзяць вельмі ў панскім садзе.
Ды і самі прападаюць,
Бо, як жыць, яны не знаюць.
І ліса за ім прасіла
(Яе жонка льва любіла).
Воўк з лісіцаю звязаўся
І, як можна, так стараўся:
Дзе прасілі, дзе ўздыхнулі,
Дзе гасцінца падаткнулі,
Каб дабіцца да медалі,
І плацілі, і прасілі, і стагналі…
Леў гаворыць: — Ходзяць толкі,
Што авец з’ядаюць воўкі.
І сазваць сказаў народ
На звярыны вольны сход,
Паспытаць усіх звярат:
— Воўк ці добры, ці ён гад?
Чыны важны ўсе прыйшлі,
Ўсё начальства тут было.
Ды прычыны не знайшлі,
зла аб воўку не чутно: