Мацальскі (недачуўшы). Але, асабліва гэты носік, гэтая кругленькая мордачка… Люблю гэтакіх баб!.. Тру-ля-ля, тру-ля-ля…
Мяшочыха (да Мяшочка). Ты чуеш, што ён кажа аб нашай Леакадцы? Спадабалася!
Зьява 11.
Тыя-ж, Магдалена, Гаўдэнт.
Магдалена (уваходзячы да Мацальскага). Калі ласка, пан граф, будзьце знаёмы: мой муж…
Мацальскі (падае руку ўвайшоўшаму за Магдаленай Гаўдэнту). Шчасьліваму мужу гэтакай прыгожай жонкі маё, можа сказаць, прывітаньне… проста кажучы: о рэвуар!
Гаўдэнт (вітаецца раней з Мацальскім, пасьля з усімі пачарзе; бутэлька яму перэшкаджае, ён яе хавае за пазуху; прывітаўшыся, пайшоў у другі пакой праз сярэднія дзьверы і ставіць там на стале бутэльку).
Мацальскі. Мэдам і мэсье! Калі можна спытацца, ці скокі будуць?
Магдалена. Няўжож! Толькі ў нас музыка няважная, можа вы, граф, не прывыклі танцаваць пад гэтакую… (чутно званок за сцэнай; кліча да мужа ў другі пакой). Гаўдэнт! адчыні! спаткай гасьцей!
Мацальскі. Нічога… я прывык пад уселякую… Асабліва ў такой вясёлай кумпаніі… Вы пазволіце першага вальса з вамі… Тру-ля-ля!..
Магдалена. Калі ласка… з вялікай прыемнасьцю.
Мацальскі (гледзячы на яе, як кот на сала).
