Што дзялиць, а што не, каб
супакой быу на сьвеци.
Бога ня треба дзялиць. Бога аднаго на усих хвациць. Няхай сабе кожны да Яго каротшай дароги шукае, як яго бацьки научыли, як сам ведае.
Ведамо, што дзялиць землю, скаже той, хто на зямли рабиць, а сваей не мае, або мае тольки крышку.
„Але, будуць землю дзялиць“, здыхнуушы скаже и той, што яму да гетаго часу залишне — нельга так далей жыць, як мы да вайны жыли“.
Бальшавики казали иначей: „не дзялиць зямли, — уся зямля усяму народу“. Соладко казали, алеж горка есьци тое, што нарабили и сабе и нам.
Якже яе дзялиць?
Адзин мудры чалавек, здаецца Леу Талстой, злажыу ци толька расказау такую народную байку:
Пакликау чорт чалавека—землероба ды каже: „Глянь кругом, усе будзе твае. Идзи у каторы хочеш бок, займай круг, яки хочеш. Усе, што у той круг пападзе, твае будзе па веки-вечные. Абы тольки да захаду сонца круг той замкнуу, абы ты да закаду быу назад на том самом месцы, скуль выйдзеш.
Што далей было, сами дагадаецеся. Чалавек ишоу, ишоу, за увесь дзень ни на минуцину не сапачыушы.
