|
Сьцяг ткала наш жывая моц,
Што сьмерці не баіцца,
У хмарных днях, глухую ноч,
Дзе дух свабоды сьніцца.
Із крыўды сотнямі гадоў
Вілася нітка нова;
Із духа нашых прадзядоў
Тварылася аснова.
Наш родны сьцяг ёсьць на кіі,
Узятым з дубу ў полі,
Што вырас з бацькаўскай зямлі,
Пусьціўшы корань волі.
Ніхто ня вырве нам сьцягу,
Што з бурай разаўецца,
Калі на родным нам шляху
Дух волі адазьвецца.
Сьцяг мае наш адзіны кліч,
Праўдзівы і магутны;
Змагайся і працуй, Крывіч,
І больш ня будзь пакутны!
Сьцяг даў нам моц, ён нас вядзе,
Каб край адвагай зьмерыць.
Той толькі хай за ім ідзе,
Хто ў перамогу верыць.
| 
