Гэта старонка не была вычытаная
А мо‘ дасьць Бог лепшу долю,
Што Амброжы і Настуля
Будуць мець свабоду, волю,
Закуе ім шлюб зязюля…
Гэтак часта, мой ты братка,
Наша моладзь так марнее;
Не адна у нас так хатка
Стаіць пуста й парахнее.
Але ведай, мой ты дружа,
Што старонка наша мае
Сілы, моцы вельмі дужа;
Змагароў нам прыбывае.
І хаця што-раз то болей
Аддаюць яны галоqкі
За правы свае, за волю
Бяз пары йдуць у дамоўкі,
Але іх душа — ідэя
З намі верна ўсюды ходзіць
І мільёны за сабою
Замагароў яна прыводзіць.
Быдгошч, 1929 г.
