Як у жыце наліліся
Каласкі нагінна,—
Сустрэліся, абняліся
Мы с табой, дзяўчына.
Мігацелі, зігацелі
У пракосах косы,
Заміралі кветкі, зельле,
Заміралі росы.
Як дасьпела, шчырванела
Ягада—рабіна,—
Ўвакруг глянулі нясьмела
Мы с табой, дзяўчына.
Верасы пад лісьцям спалі,
Бор зялёны гнуўся,
Недзе пелі ў цёмнай далі
Журавы ды гусі…
|}
Песьня. Зайшло ўжо сонейка, цень лёг на гонейка, Хвілямі шыбкімі ў цені пад ліпкамі Казкамі дзіўнымі будуць галінамі Радасьцю, ўцехамі пад ліпак стрэхамі
|