Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/61

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

С кутка жаданняў.

С цэлым народам гутарку весьці,
Сэрца мільёнаў патслухаць біцьця—
Гэткай шукаю цэлы век чэсьці,
Гэта адно мне патпорай жыцьця.
Песьню стварыці ясну, як неба,
Ў кожнай з ёй хаці быць мілым гасьцём—
Гэтакіх толькі скарбаў мне трэба,
Гэткім я толькі жыву пачуцьцём.
Што не загубюць крыўды жывую
Душу народа, што ўстане са сну—
Гэткай надзеяй толькі жыву я,
Гэткую толькі чэкаю вясну.
К яснаму сонцу с цьмы, з беспрасьвецьця,
К славе з безслаўя ўсім нашым людзям—
Гэткай шукаю сьцежкі на сьвеце,
Гэткаму богу і душу аддам.
За лепшу долю роднаго краю,
За сваіх брацьцеў ў сьвятой барацьбе—
Гэтакай толькі сьмерці жадаю,
Памяткі гэткай чекаю сабе.



Для зямлі прадзедаў маіх…

Я табе, зямля мая прадзедаў маіх,
Не патраплю нічога жалець на сьвеце;
На сьвет цэлы гатоў твой прыгон апеці
І ўзнясьці пасад на магілішчах тваіх.
Я цябе душой рад-бы сваей сагрэці
І карону сьплесьці з сонца, зор залатых,—
На цябе карону ўзлажыць, каб хоць на міг
Заясьнела ты ў цяжка дабытым цвеце.
За цябе загінуць гатоў я ў барацьбе
С крыўдай тэй, што цярпіш ад людзей і Бога,
Ад чужынца і ад сына свайго сьляпога…