Гэта старонка была вычытаная
Дзе ты, конік мой, буланчык,
Хто цябе дзе спасьціў,
Што павёз-бы, што памчаў-бы
Ў сьвет за лес па шчасьце?..
Дзе прыяцелі, дружочкі
Родные, чужые,
Што мне-б крыўдай не сушылі
Леты маладые?
Дзе ты, любая дзяўчынка,
Роўная цьвяточку,
Што закрыла-бы мне вочы
У вапошню ночку?..
Што было, што не,—сплыло ўсё,
Як вадзіца ў морэ,
Асталіся толькі думкі
На бяду, на горэ.
Асталіся толькі песьні,
Ды што з імі будзе:
Доля сумам аплетае,
Сьмехам бэсьцюць людзі.
|}
|
К моладасьці. Ты скажы, скажы, |
