Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/26

К новай долі шлях нам ляжэ,
Як на небі млечны шлях,
Слова, дум, ніхто не зьвяжэ;
Жыць, цярпець ня будзе страх!
І не стане больш пакуса
Першых лепшых з боку браць
Славяніна-беларуса
Вечна ў лапці абуваць.
Дык наперад, покі сэрцэ
Бьецца, рвецца на прастор,
Годзі млеці ў паняверцы!
Гэй да сонца! гэй да зор!

|}

---

* * *

За праўду, за шчасьце, за лепшую долю
Вазьміся, мой дружэ, пастой!
У крыўду ня дайся, свайго дабівайся,
Адвага хай будзе с табой!
Хай горкіе слёзы, што ў спекі, ў марозы
Ліюцца на беднай зямлі,
Дадуць табе, браце, сіл горэ змагаці
І ў сэрцы распаляць агні.
Хоць віхры шалеюць, хоць песьні нямеюць,
Хоць страшна замучаны ты,
За добрую справу, за шчасьце і славу
Душу вырывай с цемнаты.
Кінь сваркі і звадкі, аднэй дзеці маткі
Мы злучэны мовай аднэй;
Пры згодзе і ладзе ў нас доля засядзе,
Палічаць і нас за людзей.
Дык жыва-ж к пачатку—не час спаць у шапку,
Валяцца, як чэрві ў траве;
Ўжо сонейко ўсходзе, ўжо дух у народзе
Збудзіўся і к праўдзе заве!…

---