Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/254

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Па сьняжыстай дарожцэ, мчыцца ў зброі хтось к вёсцэ,
А пад буркаю нешта хавае:
Кубел—гэта, знаць,—ноша, а ў ім рускіе грошы…
Не!.. Палячка—твая сынавая.

Па сьняжыстай дарожцэ мчыцца ў зброі хтось к вёсцэ,
А пад буркаю нешта хавае:
Мусіць с Прусаў, мой сыну, цягнеш кубел бурштыну…
Не!.. Палячка—твая сынавая.

Па сьняжыстай дарожцэ трэці нехта прэ к вёсцэ,
А пад буркай вяліка дабыча,
Будрыс—што?—не пытае, толькі госьці склікае,
На вясельле іх трэцяе клічэ.

|}



Пані Твардоўская.

Пьюць, ядуць і люлькі смалюць,
Таўкатня ўкруг і сваволя,
Ледзь карчмы тэй не развалюць…
Хі-хі, ха-ха, гэй-жэ, го-ля!
На канцы стала Твардоўскі
Сеў, патпёрся, выпнуў бруха,
І крычыць на чым сьвет боскі,
І усяк туманіць юха.
Салдату, ўдаваў што зуха,
Ўсіх ён лае, разганяе,—
Сьвіснуў шабляй каля вуха,
Ўжо с салдата зайца мае.
Старшыне, што місу з мясам
Паражніў з вялікім смакам,
Пырснуў квасам і тым часам
Старшыню зрабіў сабакам.
Пстрык! шаўца у нос кароткі,
Тры да лба прыткнуў краночкі,
Цмокнуў цмок, і гданьскай водкі
Сы лба вытачыў паўбочкі.