Хай блысьне полымя пад неба,—
Пара́ манаткі абсушыць…
Я падыду па торбу с хлебам,
А вы вазьмецесь распаліць…
1-шы падарожны.
Я рад-бы славы доказаці,
Дый сваю губку замачыў.
2-гі падарожны.
А я свой недзе цыр затраціў,—
Даўно і люлькі не курыў.
3-ці падарожны.
Ну, добра! Зараз я вярнуся,—
Запаланее мігам лом:
Сярнічэк мне дала Кастуся,
Ў мяне яны тут с капшуком.
(Выходзіць).
1-шы падарожны, (к другому).
Садзіся, ваша, атпачынем!
Напэўне, спорна умахаў?
Дарожка—хай яна загіне:
Карэння столькі і канаў!
Дух чэлавеку ўпрост выймае,
Ня чуеш костачкі аднэй…
Садзіся, ваша, вось дзе с краю,
Ног зацяганых пажалей.
2-гі падарожны.
О, дзякуй, дзякуй, чэлавечэ!
Я рад спачыну; балазе,
К таму сказаць, і акалечыў
Свой большы палец на назе.
(Садзіцца).
Як неяк холадна на сьвеце,
Хоць май даўно ўжо на дварэ.
Але, але, дзе наш той трэці?
Ня ўжо ўсё хлеб ешчэ бярэ?..
