Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/237

Шапацяць тые лісьці заснуўшым палянам—
Чуе ночка глухая, немая:
Кожны край, што дачэсна завецца забраным,
Гэткіх казак забытых шмат знае.

|}

---

На папасе.

Абразок.

---

Вясенняя ноч. Непадалёк ат гасьцінца — хвойнік. Тры падарожные зьбіраюць гальлё.

---

1-шы падарожны, (прыносючы галіну).

І пуста-ж, пуста ў гэтым лесе!
Нідзе галінкі не найці;
Вось тутъ абсохні і сагрэйся,
Найдзі дарогу ў безпуцьці.
А помню, ўсё было іначэй:
Папас тут меў ты, як папас;
Нічога воз гальля не значыў,
Агонь ня зводзіўся, не гас.

2-гі падарожны, (кідаючы сук).

Цьфу! Каб ты ўсё пашло тут прахам!
Ну, і галоцюць людзі лес:
Па сук і то з вялікім страхам
На хвойку чуць я, чуць узлез.
Ешчэ паўгода, год, і будзе
Без блыску вогнішча начлег;
Не раз, не два хтось блудам зблудзе
Усякай по́гані на сьмех.

3-ці падарожны, (кідаючы лазіну).

Вось вам дубец лазы лазою!
С карэння выдзер, як ё, ўсю;
Змарыўся, змогся, чуць устою.
Каб толькі выкрасіць агню.