Кінулі цела—эй, цела праклятае
Без пасьвячэння, без модлаў, с трывогай.
Зводна пашлі толькі ўздохі пустынные:
Быў чэлавек і німа чэлавека;
Згінуў ня то ўжо саўсім каб скацінаю—
Так сабе ўрэзаў трацініну века.
................
Сотні раз хмарамі небо ўзгамоніцца,
Сотні раз ніву спалошчэ, абсушэ,—
Памяць аб вісельным век не затопіцца,
Будзе пужаці трусьлівые душы.
З году да году у сьвята дзядовае
Хрыпла скрыпяць і трасуцца асіны.
Песьню вятрыска пяе пагрэбовую…
Вісельнік блудзе паўночнай часіна…
|}
|
Курган. Памяці С. Полуяна. I. Паміж пустак, балот Беларускай зямлі, |
