Штось мо’ не так, як глянуць з боку,
Але я дзьму на ўсё ў дуду…
Кусток лазовы, ўзрэхаў рад—
Не бачу ў гэтым грэху я.
Такі на ўсё ў мяне пагляд,
Такая мэта ўжо мая.
Я к працы здатны і ахвочы—
З гультайствам дружбы не вяду;
На тое Бог дзянёк рабочы
Даў чэлавеку на раду;
Тры-ж дні якіе ў тыдзень сьвят
Прасьвяткаваць магу і я.
Такі на ўсё ў мяне пагляд,
Такая мэта ўжо мая.
Жыву с суседзьмі па-суседзку—
Пакорны згоды я слуга;
Ня быць нікому ў воку рэдзькай,
Я век стараюсь, як мага́.
Які-ж «на-козыр» возьме «гад»—
Дзяржу ў руках кол ёмка я,
Такі на ўсё ў мяне пагляд,
Такая мэта ўжо мая.
Зладзейства—крый ты мяне, Божэ!
Каб я зрабіў… ражон мне ў бок!
Каня-ж напасьціць чужым збожэм,
У панскім лесе ссеч дубок,
Сенца напхаці панарад—
Ешчэ згаджуся з гэтым я.
Такі на ўсё ў мяне пагляд,
Такая мэта ўжо мая.
Здзірач, працэнтнік, ліхаімца—
Ў мяне такі не чэлавек;
Я сам з другімі рад дзяліцца,
Але ўсё ў меру, як той лек:
