За мной, за мной, забраны людзе!
Я добрай доляй послан к вам
І знаю, што было, што будзе,
І вас у крыўды не аддам.
Так гаварыў і з рабства клікаў
Людзей на волю той прарок,
Ждучы с трывогаю вялікай
Ад іх атказу неўнарок.
А людзі, глянуўшы на сонцэ,
Атказ казалі грамадой:
—Па сколькі-ж нам дасі чырвонцаў,
Калі мы пойдзем за табой?
................
|}
Дудар. Аўтору «Беларускай Гісторыі» Власту. На кургане, на адвечным, |