Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/144

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Маё поле арэ вецер
І пасе скаціну,
Што бушуе пад час лішне
Ў летнюю часіну.
Мой палац хто ведаць хочэ—
Неба прастор гэты,
Што ў дзень сонцэм, зормі ночай
Сьвеціцца адзеты.
Ніхто не перэарэ мне
Мяжы ў маім полі,
Там падаткаў не плачу я
Нікому, ніколі.
Як узойдзе маё поле,
Высокая ніва,
Туды мчацца мае думкі
Па сваё па жніва.
Мчацца думкі, зьвіняць песьні
Вольна, неразвейна
Аб тэй долі, ці нядолі,
Долі беззямельнай.

|}


6.

Ой, скажы ты, беззямельнік,
Раз прэце,
Скуль ты ўзяўся, бедачына,
На сьвеце?
Ці скрасілі цябе лёды,
Марозы?
Ці вылілі цябе воды
Са сьлёзаў?

Дзе ўзрастаў ты, безямельны,
Хаваўся?
Пад якой страхой, мазольнік,
Бадзяўся?
Ці пад плотам-частаколам
Багатых,
Ці на прызьбе родных сёлаў,
Пад хатай?