Гэта старонка была вычытаная
Ані хаткі, ані поля,
Ні збожа!..
Па чужых кутох бадзяцца
Век трэба,
І гавець, і адгаўляцца
Бяз хлеба.
Гінуць сілы над чужою
Работай,
Заліваешся сьлязою
З ахвотай.
Ці тут пьяўкі, ці тут людзі
—Хто зьведаў?—
Адно ўнуку сохнуць грудзі,
Як дзеду.
Жывеш, мучышся бяз толку,
Бяз волі,
Хоць жывы лезь у дамоўку
З нядолі.
Пайду к пушчы загукаю
Да зоркаў,
Як мне ў бедным родным краю
Жыць горка…
Што за шчасьце, што за доля,
Мой Божэ!
Ані хаткі, ані поля,
Ні збожа…
|}
|
4. Растапілісь гурбы |
