Вось собак дворных дзе
Не спаткай, мой браце.
Ну, пайшоў ты дамоў
Не зва́ны, не сланы,
Са сьлязой пад брывёй,
Ня сыты, не пьяны.
Знаць, не так, небарак,
Думаў разгасьціцца:
За сталом з багачом
Піці, весяліцца.
Што-ж рабіць? трэба жыць…
Слухай долі-маткі,
І паном не хлюсьці,
Пільнуй сваей хаткі.
Цемнаце, беднаце
Палац не стаўляўся:
Не такі ў ім народ,
Каб на рэчы знаўся.
Вер, ня вер, як ня мер,
Мой гаротны браце—
Дзе радзіўся, дзе ўзрос—
Трэба і ўміраці.
|}
|
7. Сажэнь шырынёю |
