Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/100

На грудзях шчасьлівых
Кафтанок ружовы,
У руцэ сярпочэк
Точэны, сталёвы.
Вецер абнімае
Стан яе дзявочы,
Сонцэ ей цалуе
Шыю, твар і вочы.
Каласкі хінуцца
Перад ёй паклонна,
Дзівіцца ігруша
На мяжы зялёнай.
А яна—царыца
Ве́села, шчасьліва
Карануе песьняй
Залатое жніва.
Сьмела йдзе у сонцы,
Ўся сама—як сонцэ,
Гэта жнейка наша
Ў нашаей старонцэ.

|}

---

Я хацеў-бы…

Насьледаванне з Асныка.

Я хацеў-бы душу атшукаці такую
І такое хацеў-бы я сэрцэ найці,
Што са мной праз жыцёвую сьцежку блудную
Захацела-бы спольна і згодна ісьці.

Вочак пару хацеў-бы я мець прад сабою,—
Як у ясные зоры, ў якіе-б глядзеў
І забыўся-б, што ходзе маркотнасьць за мною,
І забыўся-б, што крыўды цярплю ад людзей.

Адных губак хацеў-бы, што мне-б саладзілі
Пацалункамі горкую долю маю,
Што с-пад сэрца, з душы галасок-бы дабылі,
І ўсяму патціналі, што ў жальбах пяю.

ацеў-бы найці ручак беленькіх двое,