Гэта старонка не была вычытаная
АКТ II.
Дэкарацыя такая-ж самая, як у 1-м акце. Праз нейкі час на сцэне нікога нямашака. Чтно ігру на дудцы. Пасьля ўходзіць Стасюк з дудкай у руцэ.
Стасюк (адзін).
Стасюк (сэнтымэнтальна). Вось ужо год прайшоў, другое прыйшло летка!... Так сама сонейка сьвеціць на захадзі, як тагды... Вось тое самае мейсцо, дзе ў апоші разок бачыў яе, дзе вяночак с кветак сплёў... Вось год прайшоў, а яе як няма, так няма. Дзе яна? Што думае? Ці часта мяне ўспамінае?...
(пяе):
|
Да цябе ўздыхаю, Зацьвітаюць кветкі, Сонцо сьвеціць ясна, |
