Hdzie JAHÓ prýmiam? czórnaja śviatlìca,
Załatých tkának niesudzìv nam Bóh;
Szto najmiléjsza — to mátka-ziamlìca,
Żóvty piasóczak na jajé palóch:
Ciabiéż na pléczach, ziamlá darahája,
Vielkamu HÓŚCIU pad nóżki niasù.
Och! da rasóju piasók pramakája.
Uzydzì nam, sóvniajko! padbiarý rasù!
Zará, zarýca biażýć użó z niéba,
Lùbaczki źviézdy blisnùli żyviéj.
Z BÓHAM, bratóczki, kanczájmo szto tréba!
Lóhko na sércu i vaczám śviatléj.
Zarýca káża: vy Bóżyja dziétki;
Źviézdy marhájuć: brátam stánie pán…
Vot tumán ciómny rýnuv na palétki.
Uzydzì nam, sóvniajko! razhani tumán!
Bóżajo sónco blisnùło na háli,
Dzieńkù vialéło huláć na dvaré,
Szlé da nas ptászki kab piéć pamaháli.
Tumán prahnáło, rasù padbiaré.
I nászo SÓNCO da nas prybyvája,
Dabró i szczáścio razsiavája JÓN…
Zdaróv budź, Viélki HASPADARU krája!
Zdaróvo budź, SÓVNIAJKO! pakłón! o, pakłón!
|}
Печатать позволяеться съ тѣмъ, чтобы по напечатанiи представлено было въ Цензурный Комитетъ узаконенное число экземпляровъ… Вильно, 5 Сентября 1858 года. Цензоръ Павелъ Кукольникъ.
Вильно, въ Типографiи Осипа Завадзкаго.
