Старонка:Сынок! (1895).pdf/18

„Злыя людзи, злыя дзѣци
„Ня убачаць дабра на свѣци,
„А па смѣрци ня имъ рай —
„Отъ якую праўду знай!“…
Г͆етакъ правіў дзѣдъ Уласъ,
И я тоя замѣціў для васъ,
Кабъ помнили, што „Богъ,
„Збивая пышнымъ рог͆ъ“.
Гэна спраўдзилась на Змитры,
Хоць мужыкъ быў вѣльми хитры,
Тоя Богъ и ўсимъ дасьць,
Хто таквѣля зачнѣ красьць.
Альба крыудзиць, клясьцѝ, лг̑аць,
Родзичаў ня шанаваць,
Хто у распусту уля̀жа
И Бог͆у зубы пакажа.
„Бог͆ъ за плячами зъ пугай ня стаѝць“,
Аднакъ на свѣця мусиць быць
Па Яг͆о свято̀мъ зако̀ну —
Адъ сяла ажъ да трону!
Учыця-жъ бацьки сваи дзѣци строг͆а,
Кабъ серцы хинули да Бог͆а,
Бо тымъ спосабамъ на старасьць
Самы будзяця мѣць радасьць:
Ня давайця-жъ сынамъ воли,
Злымъ прывучкамъ ихъ патоли,
Г͆раху заужды ня дару̀йця,
Малымъ розги ня жалу̀йця,
Прыкладайця да рабо̀ты,
Кабъ къ нѣй набрали ахвоты,
Дыкъ посля, якъ падрастуць,
Со̀раму вамъ ня прынясуць,