Аддаць шваграмъ на вѣчнасьць,
Кабъ выплаты была базпечнасьць.
Цяпѣръ Змицяръ слабы, адзиноки,
Пазнаo Боскія выроки,
Валачыўся па свѣ́ту, Прасиць хеба зъ ласки,
А на твары яг͆о паникли краски
Зъ г͆ора, сму̀тку и бяды;
Успомніу бацькоў таг͆ды,
Хацѣў бы ихъ пярапрашаць,
Да якжа зъ таго свѣту зваць?!..
..............
∗ ∗
∗ |
„На ўсіо пара̀ іосьць на свѣця:
„Хто ня працуя у леця,
„Ня будзя мѣць хлеба часамъ зимнымъ
„И мусиць жьщь нящымнымъ“…
Такъ прыг͆адываў Уласъ стареньки,
Ня чураючысь сявѣньки
Празъ г͆адоў можа сто.
Бывала іонъ кажа: „дзѣтки! што
„Вы сабѣ у г͆о̀лавы набрали
„И бязбожниками усѣ стали?!
„Прецяжъ зъ Бог͆амъ жыць намъ треба,
„Бо ня дасьць Іонъ злыднямъ хлеба,
„Пирог͆ъ г͆решникамъ минѣцца,
„Крыу̀да усяка атрыг͆нѣцца!..
„Найбольшъ-же нѣба пакарая,
„Кали мног͆а хто жадая;
„Сліозы ближнихъ и бацькоў,
„Слабяць крепкихъ дзяцюкоў;
