Старонка:Сынок! (1895).pdf/17

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
Гэта старонка не была вычытаная

Аддаць шваграмъ на вѣчнасьць,
Кабъ выплаты была базпечнасьць.
Цяпѣръ Змицяръ слабы, адзиноки,
Пазнаo Боскія выроки,
Валачыўся па свѣ́ту, Прасиць хеба зъ ласки,
А на твары яг͆о паникли краски
Зъ г͆ора, сму̀тку и бяды;
Успомніу бацькоў таг͆ды,
Хацѣў бы ихъ пярапрашаць,
Да якжа зъ таго свѣту зваць?!..
..............

∗     ∗

„На ўсіо пара̀ іосьць на свѣця:
„Хто ня працуя у леця,
„Ня будзя мѣць хлеба часамъ зимнымъ
„И мусиць жьщь нящымнымъ“…
Такъ прыг͆адываў Уласъ стареньки,
Ня чураючысь сявѣньки
Празъ г͆адоў можа сто.
Бывала іонъ кажа: „дзѣтки! што
„Вы сабѣ у г͆о̀лавы набрали
„И бязбожниками усѣ стали?!
„Прецяжъ зъ Бог͆амъ жыць намъ треба,
„Бо ня дасьць Іонъ злыднямъ хлеба,
„Пирог͆ъ г͆решникамъ минѣцца,
„Крыу̀да усяка атрыг͆нѣцца!..
„Найбольшъ-же нѣба пакарая,
„Кали мног͆а хто жадая;
„Сліозы ближнихъ и бацькоў,
„Слабяць крепкихъ дзяцюкоў;