Старонка:Сусьветная гісторыя 2.pdf/22

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

тыя грамадзяне зьбіраліся на так званых Маёвых палёх, каб там пад кіраўніцтвам караля радзіцца аб важнейшых справах. Там абвяшчалі каралеўскія загады, капітуляры (назоў ад падзелу на разьдзéлы, палацінску: capіta), з якіх тварылася агульнае каралеўскае права, абавязуючае ўва ўсім гаспадарстве побач з даўнейшым мясцовым правам (саліцкім, баварскім, саксонскім і г. д.).

Кароль горача памагаў навуцы і мастацтву. Дзякуючы яго рупнасьці, былі сабраны даўнейшыя песьні аб героях. Кароль-жа загадаў укласьці нямецкую граматыку, даў месяцам нямецкія назовы; ставіў палацы і касьцёлы. Пры сваім двары заклаў прыкладную школу, кіраўніком якое быў вучоны Алькуін з Англіі.

Памёр Кароль у 814 г., пасьля 46-годняга гаспадараньня, у Аквізгране, дзе найахватней прабываў дзеля мінэральных купальняў.

___________

ДРУГІ ПЕРЫОД.

§ 8. Канец Каралінгаў і пачатак Фэодалізму.

1. Людвік Пабожны і падзел гаспадарства. Незадоўга да свае сьмерці Кароль Вялікі назначыў свайго сына Людвіка (дзеля спачуцьця церькве далі яму прозьвішча Пабожнага) за свайго супрацаўніка і наступніка пасаду. Аднак, новы гэты валадар ня меў даволі моцнага характару, патрэбнага дзеля кіраваньня такім вялізарным гаспадарствам. Родныя сыны яго - Лётар, Пэпін і Людвік часта паўставалі проці бацькі, каторы хацеў зьменшыць іх надзелы на карысьць наймалодшага свайго сына ад другое жонкі Караля, празванага пазьней Лысым. У бітвé з сынамі пад Кальмарам, на „полі фальшу“ (Lügenfeld) яго ўласныя прыхільнікі пакінулі яго, і ён часова навет быў утраціў свой пасад. Памёр (840) у часе паходу проці сына Людвіка.

Пасьля сьмерці Людвіка Пабожнага паміж трыма сынамі, якія перажылі яго: Лётарам, Людвікам, празваным Нямецкім, і Каралём Лысым узьнялася вайна за спадчыну па бацьку, бо лётар, як первародны сын, жадаў захапіць адзін усю бацькаву ўладу. У 843 г. ў Вэрдэне была зроблена паміж імі ўмова, паводле якое ўсё гаспадарства дзялілася на тры часьці: Лётар дастаў прастор ламіж Скальдай, Мозай, Саонай і Ронай з аднаго боку і Рэйнам з другога, а такжа Італію разам з тытулам заходня-рымскага êмпэратара. Людвік Нямецкі дастаў нямецкія землі на ўсход