Яшчэ больш цікавыя лічбы паданы Верашчынскім[1] (матэрыялы Пятрова 1929 г.) адносна раку страўніка; на 1.119 выпадкаў
| было нэопэрабільных | 839 |
| падлягала паліятыўн. опэрац. | 193 |
| падлягала радыкальн. опэрац. | 87 |
| з апошніх выжыла | 50 |
Яшчэ лепш лёс хворых відаць з такіх лічбаў на 134 ракі страўніка (Шор 1928 г.) 60 ня можна было опэраваць (з-за запушчанасьці); 32 выпадкам рабілася пробная ляпоратомія, 20 — паліятыўная опэрацыя, і толькі 22 — радыкальная опэрацыя; з іх 9 памерла ў часе опэрацыі; толькі 13, г. зн. 9,7 проц. выпушчана з больніцы. Такая-ж самая лічба для раку тоўстай кішкі — 26,15 проц. і для раку кутніцы — 22,03 проц.
Але і радыкальная опэрацыя не азначае, як мы добра ведаем, вылячэньня. Далейшы лёс такіх хворых паказваюць лічбы Джыбсона: праз 2 гады засталося жыць з ліку опэраваных — 19 проц., — з 437 опэраваных хворых жыло 73, але і з іх толькі 64 ня мелі да гэтага часу рэцыдаваў.
Статыстыка процанту адсутнасьці рэцыдываў больш 5 год пасьля рэзэкцыі раку страўніка наступная:
| Лерыш[2] | 20,8 проц. |
| Петэрсон-Кольмэрс | 20 " |
| Крайль[3] | 20 " |
| Пайр[4] | 20 " |
| Мэйо | 25 " |
| Фінстэрэр[5] | 31 " |
Для раку кутніцы — паводле Брайцэва — на 748 выпадкаў процант адсутнасьці рэцыдыву на працягу 3 год — 22 проц.
Калі зробім падлік лічбам Джыбсона, дык выйдзе, што з 485 ракавых хворых, што зьявіліся ў госпіталь Нью-Ёрка, праз 12 г засталося жыць 85 чалавек, г. зн. 17 проц., а 83 проц. памерла. Вось жудасныя лічбы сапраўднасьці. Калі мы аб’яднаем усе даныя, дык зможам сказаць, што ў сярэднім хірургія здольна захаваць жыцьцё каля 20 проц. опэраваных хворых.
Сярэдняя працягласьць цячэньня раку розных органаў — ад 38 да 10 месяцаў.
Шмат якія анколёгі лічаць, што кожны ракавы хворы ў сярэднім жыве 3 гады.
- ↑ На рускай мове А. О. Верещинский
- ↑ Спасылка на Французскую Вікіпедыю — René Leriche
- ↑ Спасылка на Англійскую Вікіпедыю — George Washington Crile
- ↑ Спасылка на Нямецкую Вікіпедыю — Erwin Payr
- ↑ Спасылка на Англійскую Вікіпедыю — Hans Finsterer
