II. Фактары хірургічнай сьмяротнасьці.
Да таго, што можна назваць «фактарамі» хірургічнай сьмяротнасьці, я залічаю ўплыў такіх момантаў, як:
- А) характар захворваньня і яго лёкалізацыя;
- Б) доўгачасовасьць і запушчанасьць захворваньня;
- В) опэрацыйнае ўмяшаньне;
- Г) біолёгічныя моманты;
- Д) соцыяльныя моманты.
Вывучэньне гэтых фактараў важна для нас тым, што яно дапамагае вызначыць шляхі змаганьня з хірургічнай сьмяротнасьцю і дазваляе рабіць вывады адносна агульнага прогнозу.
А. ХАРАКТАР ЗАХВОРВАНЬНЯ І ЯГО ЛЁКАЛІЗАЦЫЯ, ЯК ФАКТАР ХІРУРГІЧНАЙ СЬМЯРОТНАСЬЦІ.
Я падзяляю ўсе захворваньні на наступныя групы, паводле асноўнага этнолёгічнага прынцыпу:
- 1) аномаліі разьвіцьця,
- 2) пашкоджаньні,
- 3) запаленьні,
- 4) пухліны,
- 5) расстройствы жыўленьня і зьмяшчэньні.
Аномаліі разьвіцьця (прыроджаныя хваробы).
Аномаліі складаюць вельмі нязначную долю хірургічных захворваньняў; як відаць, гэтая група складае (Смулевіч) каля 1 проц. усіх захворваньняў
Сярод хірургічных стацыянарных хворых гэтая група большая, як 1 проц. Так, Джыбсон на 12,144 хворых меў 69 выпадкаў — каля 0,5 проц.; — Пэтрэн[1] — 2,5 проц.; у мяне было на 6.720 хворых — 67 аномалій, г. зн. — 1 проц. Ва ўсякім разе ясна, што ў хірургічнай захворвальнасьці — аномаліі вялікага значэньня ня маюць.
- ↑ Спасылка на артыкул у Англійскай Вікіпедыі — Karl Anders Petrén