У сэньсе розьніцы ў сьмяротнасьці я асаблівых указаньняў зрабіць не магу, апрача ўказаньня н агульнае ўражаньне, што жанчыны больш выносьлівыя.
Пераважаньне сьмяротнасьці ў мужчын з прычыны аномалій адзначае і італьянская статыстыка (1926 г.), дзе на 1.602 сьмерці ў мужчын было — 1.331 сьмерць — у жанчын.
У групе пашкоджаньняў мы маем, бязумоўна, пераважаньне мужчын у сэньсе захворвальнасьці. Так у СССР (1925 г.) мы маем 23,4 проц. хворых ад пашкоджаньняў мужчын і 9,2 проц. — жанчын. Да гэтага я яшчэ магу дадаць лічбу суадносін пры траўме паміж мужчынамі і жанчынамі атрыманую на матэрыяле маёй клінікі — 3,5:1; суадносіны гэтыя-ж па Менску (Смулевіч) — 2:1.
Гэта тлумачыцца, як відаць, тым, што агульныя лічбы датычацца пераважна лёгкіх пашкоджаньняў, а ў клініку пападаюць больш цяжкія выпадкі.
Сьмяротнасьць ад пашкоджаньняў большая ў мужчын.
Італія. Сьмяротнасьць у 1926 г. (абсолютныя лічбы): 9.521 мужчына і 3.138 жанчын.
У Германіі сьмяротнасьць на 10.000 насельніцтва была:
| Мужчын | Жанчын | |
| 1913 г. | 6,1 | 1,6 |
| 1926 « | 6,0 | 1,6 |
Мы бачым і тут прыблізна тыя-ж самыя суадносіны — 3:1 (крыху больш), які паданых, датычных сьмяротнасьці ад пашкоджаньняў на Беларусі: калі захворвальнасьць знаходзіцца ў стасунку 2:1 дык сьмяротнасьць — 3:1 (448 мужчын і 145 жанчын — паводле Смулевіча).
Зразумела, гэтыя моманты знаходзяцца ў пэўнай залежнасьці ад соцыяльных фактараў: мужчыны больш падпадаюць траўмам і прытым больш цяжкім траўмам, з прычыны чаго і больш паміраюць. Якіх-небудзь біолёгічных момантаў у большай сьмяротнасьці мужчын ад пашкоджаньняў я знайсьці ня мог. Дзьве ніжэй зьмешчаныя табліцы сьцьвярджаюць выказаную думку.
На падставе германскіх лічбаў за 4 гады можна казаць пра такія адносіны:
| Мужчын | Жанчын | ||
| Вытненьні | 167.204 | 27.600 — | 6:1 |
| Зломы чэрапа | 25.111 | 4.487 — | 5:1 |
| » хрыбетніка | 7.265 | 1.77. — | 4:1 |
| « рук | 61.401 | 23.423 — | 2,8:1 |
| » ног | 110.110 | 41.882 — | 2,6:1 |
| Апёкі | 22.343 | 11.617 — | 2:1 |
