асобныя аддзелы, як хірургія нэрвовай сыстэмы, грудной поласьці, лячэньне і далечваньне траўм і т. д. Вынікі лячэньня значна палепшыліся-б, а пасьляопэрацыйная сьмяротнасьць зьнізілася-б пры вылучэньні гэтых спэчыяльных галін. Таким чынам, пытаньне аб скарыстаньні спрактыкаванасьці ў інтарэсах хворых было-б перанесена з галіны індывідуальных спроб у галіну сыстэматычнага правядзеньне адпаведнага організацыйнага пачатку.
У сувязі з гэтым самым пытаньнем трэба зьвярнуць увагу на наступны факт. Пры агульным зьмяншэньня пасьляопэрацыйнай і — значыць хірургічнай — сьмяротнасьці — трапляюцца лічбы, якія паказваюць павялічэньне яе ў паасобных галінах.
Штых на вялізарным матэрыяле — 32 тысячы опэрацый за 14 год (1912—1926 г. г.) вымушан быў канстатаваць паступовае павялічэньне лічбаў пасьляопэрацыйнай сьмяротнасьці ад 2,2 проц. да 3,9 проц. (павялічэньне амаль у 2 разы).
| Гады | Пасьляопэрацыйная сьмяротнасьць | Гады | Пасьляопэрацыйная сьмяротнасьць |
|---|---|---|---|
| 1912 | 2,2 проц. | 1920 | 3,6 проц. |
| 1913 | 3,1 " | 1921 | 3,5 " |
| 1914 | 2,3 " | 1922 | 3,6 " |
| 1915 | 2,7 " | 1923 | 3,5 " |
| 1916 | 2,7 " | 1923 | 3,5 " |
| 1917 | 2,6 " | 1925 | 3,9 " |
| 1918 | 2,2 " | 1926 | 3,9 " |
| 1919 | 2,2 « |
Джыбсон даў такія лічбы: у 1913—1919 г. г. пасьляопэрацыйная сьмяротнасьць была роўная 4 проц., а ў 1919—1927 г. г. — 4,6 проц. Ён тлумачыць гэта нарастаньне процанту сьмяротнасьці тым, што ў апошні час мы маем больш цяжкія выпадкі і больш радыкальныя опэрацыі. Такое-ж па сутнасьці тлумачэньне дае і Штых. Надзвычайна карысна ведаць яшчэ некаторыя лічбы, датычная вельмі пашыраных хвароб.
Возьмем апэндыцыт. Тут нам пападаюцца такія лічбы:
У Германіі (на 10.000 насельніцтва) сьмяротнасьць была:
| Мужчын | Жанчын | |
| У 1913 г. | 0,7 | 0,5 |
| » 1926 " | 0,8 | 0,6 |
Італія (на 10.000 насельніцтва) сьмяротнасьць: у 1924 г. 0,31, у 1925 г. 0,34 і ў 1926 г. 0,36.
