Старонка:Смык беларускі (1894).pdf/11

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Smyk.

Och dajcież mnie smyk, —
Kab usiudy hraŭ !
Choćby sam ja znik,
Aby hołas daŭ ;
Kab toj hołas czuć
Pa usiej ziamli,
Hdzie ludzi żywuć,
Hdzie daŭniej żyli !
Wyjszaŭby ja u haj, —
Czyk-czyryk duba,
Aż jon hraŭby, znaj,
Jak taja truba,
Szto pazwie na sud
U astatni czas
Uwieś Boży lud….
Pazawie i nas.
Chwojkub paciahnuŭ,
Kab aż bor pryloh,
Uwieś les sahnuŭ
U barani roh ;
I zawyŭby jon,
Kab usio paczuŭ,
I nasz jenk i ston
U baryb łunuŭ !
Kab biarozku raz
Paciahnuŭ smykom
I na wiecznyb czas