адмарозце рукі. Мяркуючы па вашых рухах, мне здаецца, што яны ўжо анямелі.
Смок надзеў рукавіцы і на працягу некалькіх хвілін заядла стукаў сябе па бёдрах. Адчуўшы, што кровезварот аднавіўся, ён зноў зняў рукавіцы і пачаў рэзаць, ірваць і пілаваць прамерзлы абутак. Нарэшце паказалася белая скура адной нагі, затым другой і абедзве яны былі выстаўлены цяпер на сямідзесяціградусны мароз.
Затым пачалося расціранне снегам, якое рабілася з надзвычайнай заўзятасцю, пакуль Джой не пачала звівацца і ўздрыгваць. Нарэшце яна кранула пальцамі і радасна паскардзілася на боль.
З дапамогай Смока яна дайшла да агню: Смок паклаў яе ногі на коўдру, як можна бліжэй да выратоўчага цяпла.
— Цяпер вам давядзецца самой заняцца імі на хвілінку, — сказаў ён.
Яна зняла рукавіцы і пачала расціраць ногі, сочачы за тым, каб агонь толькі паступова саграваў яе замерзлае цела. Тым часам Смок узяўся за ўласныя рукі; снег ужо не раставаў на іх, і яго светлыя крышталі рассыпаліся па скуры, як пясок. Пакрыху пакалванне і боль вярталіся разам з кровезваротам. Тады Смок паправіў агонь, зняў лёгкую торбу са спіны Джой і дастаў адтуль поўны камллект абутку.
Шорці вярнуўся нарэшце па руслу ручая і ўскарабкаўся да іх па крутому берагу.
— Я адмерыў поўных тысячу футаў, — заявіў ён. — Нумар дваццаць сёмы і дваццаць восьмы. Хоць, трэба вам сказаць, не паспеў я яшчэ забіць верхні колік дваццаць сёмага нумара, як сутыкнуўся з першым старым з тых, што ішлі ззаду. Ён заявіў, што не дасць мне заняць дваццаць восьмы нумар. Тады я сказаў яму…
— Ну, ну! — усклікнула Джой. — Што-ж вы яму сказалі?
— Я так проста і заявіў яму, што калі ён не падасца назад зараз-жа на ўсе пяцьсот футаў, дык я ператвару яго адмарожаны нос у слівачнае марожанае і шакаладныя эклеры. Ён палічыў за лепшае трохі падацца назад, і я паставіў заявачныя калы на двух поўных, сумленна адмераных участках уздоўж ручая, па пяцьсот футаў кожны. Ён заняў наступны ўчастак, і я мяркую, што цяпер уся гэтая кампанія падзяліла ўжо Бабін ручай да вусця і нават той бераг. Але наша справа верная. Цяпер вельмі цёмна, але заўтра раніцою мы зможам паставіць вуглавыя слупы.
