Гэта старонка не была вычытаная
Пашли горы долам,
А далы горам,
Пересохли моры
И стали палями
А на гэтых полях
Камень пакрышиўся.
И за тэту пору
Мужик не змениўся,
Знайшли нову землю,
Порах раздабыли.
Стали папер ткаци.
Литар насадзили.
Нарабили книжак,
Людзям паказали.
Ад „хамулы“ вока
Тольки ключ схавали.
Написаў Капэрник,
Што свет закруциўся
И за гэту пору
Мужик не змениўся.
Ах: астаўся цёмны,
Як той лес зелёны.
Астаўся „хамула“
Ўсими прыцисьнены.
Людзи папсавали
Сваи души серцы.
Тольки „хам“ астаўся
У чистой спандерци
И Бог з неба глянуў
Глянуў, здзиваваўся,
Што за гэту пору
Мужик не змениўся.
Ну! ты каже, сынку,
